didgeridoo, sterrenhemel en kamelen

Hoi iedereen!

Op dit moment zit ik in Perth en heb ik Alice Springs alweer verlaten. Vorige week zondag nam ik The Ghan naar Alice Springs. Het was erg mooi om te zien hoe het landschap langzaam veranderde. Niet dat ik baf, boem in een woestijn terecht kwam. Alice Springs zelf was niet zo bijzonder. Er waren veel aboriginals die alcohol dronken en aan het roken waren. Het was ook niet erg groot. Etten-Leur was er een wereldstad bij. Ik heb er wel didgeridoo gespeeld alleen zal ik nooit groot worden want vrouwen schijnen er onvruchtbaar van te worden.
Op donderdag kon mijn tour eindelijk beginnen. Om 06.00 u werden 2 Peruaanse jongens, Simon (Zuid-Korea), Meike (die ken ik uit Melbourne) en ik opgepikt door een klein busje waar nog 13 andere mensen in zaten. De Uluru was dichtbij Alice Springs dus dat betekende maar ongeveer 7 uur rijden. Het was wel bijzonder om te zien. Het was reuzachtig en we kregen ook alle verhalen over de Uluru te horen. Iedere scheur en ieder gat had een heel verhaal. Omdat de Uluru heilig is, hebben we hem niet beklommen. Puur uit respect voor de aboriginals. Maar er zijn nog altijd mensen die de Uluru beklimmen omdat ze alleen maar de drinkende en rokende aboriginalcultuur zien. 60 procent van de aboriginals leeft echter nog altijd op de manier zoals ze gewend zijn; leven van wat de natuur hen te bieden heeft.
In de avond zijn we de zonsondergang gaan bekijken en hebben we diner gehad bij de Uluru. Het was heel mooi om te zien hoe de rots langzaam van kleur veranderde. In de avond zijn we gaan slapen onder de sterrenhemel; zonder tent. Het zijn niet een paar sterretjes zoals we in Nederland gewend zijn. Het waren tientallen sterren waar je oneindig naar kon staren.
De volgende dag zijn we eerst naar de zonsopgang van de Uluru en daarna naar Kata Tjuta (The Olga's) geweest. Ik vond dat het mooiste deel van de hele tour. Met de groep liepne we tussen de reuzachtige, rode, ronde rotsformaties. De foto's zijn er eigenlijk niks bij. Het is net zoals bij de Blue Mountains het gevoel wat je er krijgt. Na Kata Tjuta zijn we hout gaan verzamelen voor het kampvuur wat we in de avond zouden hebben. Eerst zijn we heel even in het zwembad geplonst om af te koelen en om de vliegen te ontwijken. Geloof me, het waren er abnormaal veel. Ze proberen in je ogen, neus, mond en oren te komen om ze schoon te maken. Aboriginals gaan vaak op de grond liggen en laten ze zich volledig reinigen. Na het avondeten hebben we marshmallows geroosterd en zijn we nog even gaan praten. Rond een uur of 22.00 u was iedereen alweer bekaf dus konden we weer onder de sterren gaan slapen.
De laatste dag zijn we naar Kings Canyon gegaan. Omdat het vroeg was, was het een fijne temperatuur om de bergen te beklimmen. Ook dit was wederom weer erg mooi en er waren veel kliffen waar je met je benen naar beneden kon bungelen. Heerlijk gevoel. Vervolgens zijn we naar de cammelfarm geweest en heb ik op een kameel gereden. 'This is scarier than Lunapark!'. Het was wel supertof en het voelde een beetje als een paard maar dan hobbeliger. In de avond zijn we uiteindelijk nog met de hele groep uiteten geweest. Oh, en ik had 2 meisjes uit Breda ontmoet in m'n hostelkamer. De wereld is erg klein.
Gisteren ben ik na een vlucht van 3,5 uur aangekomen in Perth, niet wetend hoe lang ik daar ga blijven. Mijn plan (wat al 100 keer veranderd is) is om een tour van Perth naar Broome te doen en vervolgens een tour van Broome naar Darwin. Dan krijg ik zowel het Karijini NP te zien als de Kimberleys.
Perth is trouwens een hele fijne stad. Het heeft een rivier en het heeft verschillende parken. Als ik hier werk heb, zou ik hier nog prima 3 weken kunnen blijven.

Liefs,
Evelien