Black thunder, beestjes en de Indiase efteling

Hoi!

Sorry voor mijn verschrikkelijke uitstelgedrag. Hierbij weer een update van mijn stage in India. Vanaf het moment dat Hanneke was vertrokken, ben ik wat actiever bezig geweest met mijn opdrachten. Ook ben ik van het sponsorgeld met de kinderen naar een waterpretpark (Black thunder) geweest. Dit was de eerste keer dat de CWC-jongens mee mochten na veel gezeur bij de father door mij en Josin. We gingen met een grote bus en alleen dat was al een feestje. De muziek stond hard waardoor er een discobus ontstond. Eenmaal aangekomen daar, gingen de jongens zich omkleden. Ik hoefde mij niet om te kleden want een bikini zou natuurlijk een no go zijn geweest. Het was een bijzonder waterpretpark met een nepjungle (met een nepolifant en een neptijger) en een spookhuis (waar wat ketchup tegen de muur was beklad). Gelukkig was het voor de kinderen niet meer dan een normaal pretpark en hebben ze echt honderd keer dank je wel gezegd, en dat niet eens op commando. Het enige nadeel was dat ik bij lang niet alles mee kon doen omdat ik een vrouw ben. Zo moest ik bij het vrouwengedeelte binnen het zwembad. Badass dat ik was, ben ik toch naar de jongens gegaan. Na veel overleg tussen de begeleiding en de badmeester, werd dit uiteindelijk goedgekeurd.
Op de terugweg, was er niet echt meer sprake van een discobus maar werd het meer de stiltecoupé van de ns. De kinderen waren allemaal uitgeput en velen sliepen. Een mooi dagje voor ze dus om nooit meer te vergeten!

Diezelfde week ben ik met mama een weekje gaan trekken door India. Bovendien moest ik even wat meer eten binnenkrijgen en hebben we erg lekker gegeten (inclusief de meest goddelijke brownie die ik met Hanneke op had). We waren begonnen in Coimbatore waar ik mama even het project liet zien. Vervolgens zijn we sari’s en tafelkleden gaan shoppen. Ik wilde graag een mooie chique sari hebben voor toekomstige bruiloften van Hitesh z’n opa zijn achter achternichten, de dochters van de dochter van z’n tante etc. Je weet maar nooit. En wie weet verschijn ik wel op mijn afstuderen doodleuk in een sari.
Na Coimbatore, zijn we vertrokken naar Fort Cochin. Het was zo ontzettend toeristisch wat even een cultuurshock voor mij was. Ik kon hier gewoon mijn enkels laten zien! We hebben de backwaters verkend met twee bootjes wat echt prachtig was. Vooral het tweede bootje was prettig omdat ik alleen al kon genieten van de stilte die ik in Coimbatore zo gemist had. In de middag kregen we lekker eten op een bananenblad geserveerd. Ik moet zeggen, ik ben al best wel een pro in het eten met mijn rechter hand. Echter zal ik nooit rechtshandig worden.
Na Cochin, zijn we verder getrokken naar Munnar. We verbleven bij een man in huis die ook voor ons ontbijt en avondeten zorgde. We hadden en geweldig uitzicht op de bergen en de theeplantages. Vervolgens heeft onze privériksjachauffeur ons rondgeleid naar de meest bijzondere plekjes die hij kende. We kregen de meest geweldige uitzichten te zien. De volgende dag zijn we met hem een berg gaan beklimmen om de zonsopgang te zien. Dit was het meest magische moment van de hele reis. We keken uit over de wolken en zagen de dichte mist nog hangen over de theeplantages. Het was werkelijk prachtig.
Vervolgens zijn we verder getrokken naar Kodaikanal. Mama dacht een leuk ecohotel te hebben geboekt wat wat meer afgezonderd lag. Nou, afgezonderd was het zeker. Omdat we geen 12 maar 30 kilometer van het stadje aflagen, hadden we het omgeboekt naar een hotel wat beter gelegen lag. Bovendien liepen er allemaal beestjes rond. Ik ben geen held, geloof me. Het is een raadsel hoe ik al dat kamperen in Australië heb overleefd.
Kodaikanal zelf was iets anders dan wat we hadden voorgesteld. Je moet jezelf een Indiase efteling voorstellen, maar dan met heel veel marktkraampjes. Heel veel. We zijn een rondje gaan fietsen (lekker Hollands) en hebben wat mooie uitkijkpunten gezien. Verder was het echter niet heel bijzonder. Oh! En we hebben super lekkere gemberthee gedronken.
Na Kodaikanal, zijn we weer terug gegaan naar Coimbatore. Hier hebben we niet veel meer gedaan dan gegeten omdat het 40 graden was en het daardoor onmogelijk was om iets te kunnen doen. De volgende dag zijn we nog even de bloemenmarkt opgegaan. De bloemen waren voor ons om iets naar te kijken, wij waren iets voor de mensen om naar te kijken. Diezelfde dag is mama vertrokken naar Nederland en zit ze nu in Marokko. Zwaar leven toch weer.
Ik ben weer terug op het project wat wel weer even flink wennen is. Ik moet zeggen dat ik de jongens wel een heel klein beetje miste toen ik met mama was. Nu is er een groot deel naar huis omdat het nu zomervakantie is in India. Het is er vrij rustig dus.

Hopelijk kunnen jullie nog genieten van het weer en ik beloof dat ik de volgende keer wat eerder een blog schrijf!

Liefs,
Evelien